Σε ένα από τα πάμπολλα ελεεινά blog που έχουν στηθεί και αντιγράφουν το ένα το άλλο για να δημιουργούν κίνηση στο διαδίκτυο, από τους γνωστούς-άγνωστους πολέμιους της επένδυσης στη Χαλκιδική, διαβάζω τα εξής, με την υπογραφή «Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής, Συντονιστικό Φορέων και Συλλόγων Σταγείρων-Ακάνθου ενάντια στην εξόρυξη χρυσού»:
«Το κίνημά μας δε θα μπορούσε παρά να βρίσκεται απέναντι σε κάθε κοινωνικό και πολιτικό μόρφωμα που στηρίζει τις πρακτικές του σε αυταρχικές και ρατσιστικές συμπεριφορές. Είμαστε αντίθετοι στο διαχωρισμό και τη διάκριση των ανθρώπων με βάση την καταγωγή, το φύλλο, το χρώμα του δέρματος, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την πολιτική ιδεολογία. Οι πρακτικές που στηρίζονται σε αυταρχικές και ρατσιστικές συμπεριφορές – ειδικά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που βιώνουν οι κοινωνίες μας – οδηγούν στη διατήρηση ενός φαύλου κύκλου βίας. Ενός κύκλου βίας που εμείς αγωνιζόμαστε να σπάσουμε. Δίνουμε έναν αγώνα για τη γη και την ελευθερία, με όπλα την αλληλεγγύη, την αλληλοκατανόηση, τη αποδοχή της διαφορετικότητας, το σεβασμό της ιδιαιτερότητας και τη συνεργασία.»
Στα λόγια είστε όλοι πολλοί ωραίοι … Στην πράξη όμως διαχωρίζετε τους ανθρώπους με βάση το που δουλεύουν, και όσοι δουλεύουν στα ορυχεία προπηλακίζονται, τρομοκρατούνται, βλέπουν τα αυτοκίνητά τους να αλλάζουν χρώμα εν μία νυκτί, εμποδίζονται να πάνε στη δουλειά και άλλα τέτοια ωραία και… αγωνιστικά. Αν αυτό δεν είναι ρατσισμός τότε τι είναι; Μήπως «ο αγώνας με όπλα την αλληλεγγύη, την αλληλοκατανόηση, τη αποδοχή της διαφορετικότητας, το σεβασμό της ιδιαιτερότητας και τη συνεργασία»; Από αγωνιστική παπαρολογία και μπαρούφες μας χορτάσατε… Τώρα βγαίνετε εσείς, οι αρχιερείς της τρομοκρατίας και του bullying, να δώσετε μαθήματα για τι είναι ρατσισμός; Είναι τουλάχιστον γελοίο…