Αν και το καρναβάλι πέρασε, κάποιοι εξακολουθούν να εμφανίζονται μεταμφιεσμένοι, αλλά ο λόγος τώρα είναι οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές…
Έτσι, από την αντιπολιτευτική ρητορική τους εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας συνθήματα και φράσεις που χαρακτήριζαν τον «αγώνα» τους και μια ολόκληρη εποχή…
Αλήθεια, τι έγινε με εκείνη την «εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ»; Πόσο καιρό έχουμε να την ακούσουμε ή να την δούμε γραμμένη; Που είναι όλοι αυτοί που καταφέρονταν κατά των εργαζόμενων στα μεταλλεία χαρακτηρίζοντάς τους «μισθοφόρους και τραμπούκους»; Τώρα τους χαϊδεύουν τα αυτιά διότι εκτός από «μισθοφόροι και τραμπούκοι», είναι και… ψηφοφόροι. Πού είναι οι υψηλοί τόνοι από το μπλογκ του Παρατηρητηρίου; Η σιωπή των αμνών…
Και βέβαια, η αμηχανία απέναντι στην υποψηφιότητα Πάχτα: Τι κάνουμε τώρα που ο Πάχτας δεν παίζει το παιχνίδι της αντιπαράθεσης κι εμείς δεν έχουμε να ποντάρουμε σε κάτι άλλο; Ούτε πρόγραμμα έχουμε, ούτε σχέδιο, ούτε εμπειρία, ούτε βεβαίως έργο να επιδείξουμε… Ας το ρίξουμε λοιπόν στην… «ενότητα». Ίσως το ενωτικό προφίλ μας φέρει ψήφους, οπότε κομμένες οι κορώνες, μαζέψτε τον Τόλη στην ντουλάπα, και ο θεός βοηθός…
Η μνήμη των Χαλκιδιωτών δεν είναι τόσο βραχεία, αγαπητοί… Η εποχή που ακουγόντουσαν ατάκες όπως «αν δεν σταματήσει η επένδυση θα χουμε ένταση ίσως και θύματα», και «οι μεταλλωρύχοι να αλλάξουν εργασία και να γίνουν μελισσοκόμοι», είναι πολύ πρόσφατη για να ξεχαστεί… Οι εκλογές έρχονται και οι δημότες Αριστοτέλη θα σας θέσουν με τη ψήφο τους, άλλη μια φορά, εκεί που σας αξίζει: Στο περιθώριο