«Αν είσαι σε κατάσταση “μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα”, προφανώς έχεις φτάσει σ’ αυτό το σημείο είτε κολυμπώντας είτε σκαρφαλώνοντας» (αγνώστου).
Αποχωρώ, αλλά είμαι εδώ: Η κακή άποψη λέει ότι ο Μίχος ήταν «υπηρεσιακός» δήμαρχος με ημερομηνία λήξης. Δηλαδή όντας μέλος των σκοταδιστών της Συριζο-οικολογίας, αξιοποιήθηκε γιά να υφαρπαχθούν ψήφοι από τα Μαδεμοχώρια με παραμυθάκια περί ενότητας (οι 500 ψήφοι Μαδεμοχωριτών που έκαναν τη διαφορά στις εκλογές). Στο τέλος παραιτείται συντεταγμένα, ώστε ο διάδοχος να κάνει τη δουλειά όπως πρέπει. Ο γράφων πάντως δεν θα υιοθετήσει αυτή την άποψη.
Σίγουρα ο πρώην δήμαρχος δεν παραιτήθηκε γιά επαγγελματικούς λόγους. Το ποιές ήταν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις το ήξερε από την αρχή, δεν του προέκυψαν τώρα. Επιπλέον, ο Δήμος Αριστοτέλη δεν βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη όπου διαμένει, άρα το πήγαινε-έλα επίσης το γνώριζε. Η πίεση που θα έτρωγε από όλους, επίσης ήταν δεδομένη. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ δεν γίνεται να είσαι. Πώς θα έρθει η ενότητα δηλαδή ; Κλείνοντας τα μεταλλεία ; Έτσι καταδικάζεις την πλειοψηφία των δημοτών στην ανεργία και την τοπική κοινωνία σε μαρασμό και απόλυτο διχασμό.
Όταν πια ο Μίχος ξεκαθάρισε φανερά ότι ήταν με τη μεριά των αντιμεταλλευτικών Παρασιτικών, ήταν αργά. Όλοι ήταν εξαγριωμένοι, ακόμη και οι δικοί του. Κάπου εκεί μπορεί να συνειδητοποίησε ότι ήταν ένας θλιβερός κομπάρσος, που τον εκμεταλλεύθηκε άγρια το «κίνημα» των Συριζο-οικολόγων, τον έσυρε σε ακραίες θέσεις και πρακτικές και στο τέλος τον πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Αυτή είναι η καλή εκδοχή, ας πούμε. Υπάρχουν κι άλλες. Κάτω από τέτοιες συνθήκες πάντως αποχωρείς. Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί δεν βγήκε δημόσια να τα καταγγείλει. Ή έστω παραιτούμενος, να αποστασιοποιηθεί καθαρά από αυτή την παράνοια των αντιμεταλλευτικών. Η απάντηση είναι ότι όλα αυτά απαιτούν να υψώσεις ανάστημα. Ακόμη και μιά ηρωική έξοδος θέλει τόλμη. Και ο πρώην δήμαρχος μπορεί να είναι καλός επιχειρηματίας, αλλά πολιτικό θάρρος ΔΕΝ έχει.
Αν και ποτέ δεν είναι αργά, ο πρώην δήμαρχος έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να αρθρώσει για πρώτη φορά δικό του λόγο και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Έστω και για τον εαυτό του. Κινδυνεύει να περάσει στην ιστορία ως ο πλέον διχαστικός παραμυθάς στο δήμο Αριστοτέλη. Κρίμα.
ΠΗΓΗ: http://respentza.blogspot.gr/, Σκεπτόμενος Πολίτης 26-04-2015