Νέο φρούτο ο Γιάννης Καρυπίδης «ήταν» –λέει η εισαγωγή μιας συνέντευξης του στο propaganda.gr – «κινηματογραφιστής, έτσι απλά. Ίσως και όχι τόσο απλά, αφού η τέχνη του συνοδευόταν και με μια βαθιά πολιτική και κοινωνική σκέψη. Σκέψη που έγινε δράση. Και αυτή η δράση τελικά, συνδέθηκε με την τέχνη του. Όλα άρχισαν όταν εταιρείες εξόρυξης χρυσού εγκαταστάθηκαν στον τόπο του, τη Θράκη. Όπως όλοι οι συνειδητοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής, αντέδρασε. Συμμετέχοντας στην επιτροπή αγώνα κατά της εξόρυξης, αποφάσισε να συμβάλει με τον δικό του τρόπο στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για το θέμα του χρυσού».
Προφανώς ο τρόπος που βρήκε να συμβάλλει είναι να βρίζει τους εργαζόμενους. Ο Καρυπίδης είναι ακόμα ένας σταλινικός σκληροπυρηνικός Συριζαίος, αν κρίνουμε από την άποψή τους για τις Σκουριές. Τον ρωτάει λοιπόν ο «δημοσιογράφος» για την άποψή του περί Σκουριών και να τι απαντάει ο «ήταν κινηματογραφιστής έτσι απλά» Καρυπίδης:
«Για δεκαετίες, η εκάστοτε εταιρεία κυριαρχούσε απόλυτα στην περιοχή. Μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, η κυριαρχία της έσπασε, με τον εκλεκτό της τον Πάχτα να δηλώνει ότι αν δεν προχωρήσει η επένδυση θα καούν χωριά και θα έχουμε θύματα. Η κυβέρνηση, παρότι το ζήτημα ήταν πολύ ψηλά στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, έδειξε πολιτική διστακτικότητα, με τα αποτελέσματα που ξέρουμε. Δεν είναι η πρώτη φορά που τραμπούκοι της εταιρείας, διότι εργαζόμενος είσαι όταν δουλεύεις κι όχι όταν επιτίθεσαι με την συνδρομή της αστυνομίας, λειτουργούν έτσι. Το κίνημα κατά των εξορύξεων χρυσού έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία και τέτοιο βάθος στην κοινωνία που αποκλείεται να αναθέσει σε οποιονδήποτε είναι στην κυβέρνηση την λύση του προβλήματος. Η αθλιότητα του μισθοφορικού στρατού του Μπόμπολα αποτελεί την μελανότερη σελίδα του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα».
Βέβαια, ο Τόλης τον υιοθέτησε αμέσως στο μαγαζάκι του… Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, αν και ο Τόλης –να το λέμε–, δεν εμφανίζεται ως υβριστής των εργαζομένων… Γεμίσαμε καραγκιόζηδες… Όλος ο λίβελλος Καρυπίδη, εδώ.