Δεν φτάνει που ο κιοτής δήμαρχος το έβαλε στα πόδια μπροστά στα δύσκολα, ζητάει και τα ρέστα… Διαβάζουμε σε σημερινό δημοσίευμα της «Δημοκρατίας» με υπογραφή Μαρία Μαθιοπούλου, μια αηδιαστική Μιχολογία η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα εμφανίζοντας τον Μίχο ως θύμα, και κατηγορώντας τους πάντες: Πάχτα, κατοίκους, μεταλλεία, κυβέρνηση… Και να μην ξεχνάμε πως ο Μίχος χάρη μας έκανε που έγινε δήμαρχος, έτσι; Με δικά του λόγια:
«Η περίπτωσή μου επιβεβαιώνει αφενός τον λόγο που άνθρωποι με σημαντικές επιτυχίες στο έργο και την καριέρα τους δεν ασχολούνται με την πολιτική και αφετέρου την παθογένεια του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο πολλές φορές πληγώνει τα παιδιά της που αποφασίζουν, με εφόδια την εμπειρία και τη γνώση τους, να γυρίσουν να βοηθήσουν τη χώρα και τον τόπο τους». Σώπα ρε φίλε… Μήπως να σου στήσουμε κι ένα άγαλμα στην κεντρική πλατεία; Μάλλον καλύτερα δύο: Ένα στην Ιερισσό κι ένα στην Αρναία…
Το δημοσίευμα έχει τον συνομωσιολογικό τίτλο «Σπάει τη σιωπή του ο πρώην δήμαρχος Αριστοτέλη, I. Mixos», λες και τον εμπόδιζε κανένας να μιλήσει… Απολαύστε το, για να δείτε μέχρι που μπορεί να κατρακυλήσει η δημοσιογραφία:
«Σε μια εξομολόγηση ποταμό, που συνοψίζει το κλίμα μέσα στο οποίο αναγκάστηκε να λειτουργήσει ως δήμαρχος Αριστοτέλη, προχωρά ο Γιάννης Μίχος, αφού άφησε πρώτα να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της παραίτησης του. Με σαφείς αιχμές στον προκάτοχο του Χρήστο Πάχτα, ο παραιτηθείς δήμαρχος τονίζει ότι παρέλαβε έναν δήμο κυριολεκτικά αφημένο στην τύχη του, με μοναδική έγνοια τη διευκόλυνση της μεταλλευτικής δραστηριότητας, ενώ τραγικές ήταν η εργασιακή εξάρτηση των συνδημοτών του και η εμπορία ελπίδων για μια θέση εργασίας με τη μεσολάβηση του δήμου προς την Ελληνικός Χρυσός. Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει το περιβάλλον όπου έλαβε την απόφαση της παραίτησης, ο Γιάννης Μίχος μιλά για μια συνεχώς κλιμακούμενη ένταση στην τοπική κοινωνία για το θέμα του χρυσού, με κύριο υπεύθυνο, στη σημερινή τουλάχιστον χρονική στιγμή, όπως λέει, την αδράνεια της κυβέρνησης. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στο γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό σύστημα διοίκησης του δήμου, στην κυβερνητική απόφαση για τη διαχείριση των οικονομικών διαθεσίμων των δήμων μέσω της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά και στον αντίκτυπο της γενικότερης πολιτικής και οικονομικής συγκυρίας στη λειτουργία των επιχειρήσεων. “Η πορεία της χώρας τους τελευταίους μήνες ήταν έξω από κάθε πρόβλεψη μια αστάθμητη παράμετρος, που εισβάλλει και αλλάζει την πορεία των σχεδίων που είχα κάνει σε σχέση με τον συνδυασμό τόσο της επαγγελματικής όσο και της θεσμικής μου ιδιότητας σαν δήμαρχος Αριστοτέλη, σχέδια που μέχρι σήμερα μου επέτρεπαν σχεδόν το σύνολο του χρόνου και της ενέργειάς μου να αναλίσκεται στις υποχρεώσεις ως δημοτικός άρχοντας, κάτι που δυστυχώς, παρά τις όποιες καλές και ειλικρινείς μου προθέσεις, δεν μπορώ να κάνω πλέον” τονίζει. Εξηγεί δε ότι από την πρώτη στιγμή της εκλογής του αντιμετώπισε σκληρή κριτική, η οποία έφτασε τελευταία σε συκοφαντικά δημοσιεύματα, αλλά και σε υβριστικά συνθήματα σε τοίχους της γενέτειράς του, που τον αποκαλούσαν προδότη. Μάλιστα επισημαίνει ότι οι ίδιοι κύκλοι που τον καλούσαν να παραιτηθεί είναι αυτοί που τον κατηγορούν ότι εγκαταλείπει την περιοχή και λειτούργησε ως δούρειος ίππος.»