Είναι χαρακτηριστικό πολλών Ελλήνων, αντί να χαίρονται που έχεις μια κατσίκα και πας καλά, και να κάνουν προσπάθεια να αποκτήσουν κι αυτοί μια κατσίκα, απλά εύχονται να ψοφήσει η δικιά σου κατσίκα για να μην έχει κανείς…
Αυτή ήταν η σκέψη όσων …αναξιοπαθούντων επιθυμούσαν την έξοδο από την ευρωζώνη. Αφού εγώ δεν έχω τίποτα να χάσω, γιατί να επωφελούνται άλλοι; Μόνο που εδώ δεν κατάλαβαν πως οι πρώτοι που θα υπέφεραν από μια πιθανή άτακτη χρεωκοπία ήταν ακριβώς αυτοί που… «δεν είχαν τίποτα να χάσουν»… Από φτωχοί θα γίνονταν πάμπτωχοι, από αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια… Τέλος πάντων…
Στο ίδιο μήκος κύματος και το Παρατηρητήριο… Κάνει τρελές χαρές που οι τιμές του χρυσού και του χαλκού πέφτουν… Γράφει χαρακτηριστικά: «Μαύρα τα μαντάτα για χρυσοκάνθαρους και χρυσοθήρες (καλά για όλους εμάς!)» Ποιοί είναι αλήθεια οι «όλοι εμείς»; Μόνο πάρτι δεν έστησε ο Τόλης… Διαβάστε εδώ… Ειλικρινά, από ένα σημείο και μετά αδυνατώ να παρακολουθήσω τη συλλογιστική αυτών των ανθρώπων… Χαίρονται που πολλές ελληνικές βιομηχανίες θα καταρρεύσουν με την πτώση τιμών των βασικών μετάλλων, εθνικό εισόδημα θα χαθεί και εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους; Διότι δεν πέφτει μόνον ο χρυσός… Τι άνθρωποι αλήθεια είναι αυτοί;