Ζούμε στη χώρα του λαϊκισμού, των συνθημάτων, της ανοησίας, της αμετροέπειας. Επί δεκαετίες τώρα διαπιστώνουμε τα… στραβά μας, αλλά όταν αυτά μας τα επισημαίνουν οι εταίροι, τότε το ρίχνουμε στο αντάρτικο και υιοθετούμε διάφορους… αχαρακτήριστους χαρακτηρισμούς! Αυτή είναι η Ελλάδα είχε πει πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, και δεν είχε άδικο. Είχε διαπιστώσει και ο ίδιος τι σημαίνει να θέλεις να αλλάξεις τα κακώς κείμενα μιας χώρας και να βλέπεις δίπλα σου και γύρω σου λαϊκιστές και απατεώνες. Τώρα, πολλοί εξ αυτών έχουν μετακομίσει σε άλλους χώρους, όπου πιστεύουν ότι μπορούν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα τους…
Την περασμένη Τετάρτη ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, Θεόδωρος Φέσσας, έκανε μια εξαιρετικής σημασίας παρέμβαση. Μιλώντας στον οικονομικό διαδικτυακό ιστότοπο Euro2day.gr επεσήμανε ότι ένα από τα μεγάλα προβλήματα σε αυτήν τη χώρα είναι ότι οι πολιτικοί προσπαθούν να καλύψουν διάφορα ειδικά συμφέροντα και για τον λόγο αυτόν δεν μπορούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις. Επεσήμανε, δε, ότι χωρίς τις μεταρρυθμίσεις το επόμενο τρίμηνο θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο στην οικονομία. Επιπλέον, πρόσθεσε ότι η χώρα έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή από επενδύσεις τουλάχιστον 68 δισ.ευρώ προκειμένου η δυναμική της να επιστρέψει στα επίπεδα του 2010!
Αποκωδικοποιώντας τα λεγόμενα πολλών εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων (και όχι μόνο) αλλά και τα συμβαίνοντα (περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι το μότο…) ξέρουμε ότι πλήθος οικονομικών συμφερόντων σε διάφορους τομείς της οικονομίας βολεύεται με τις στρεβλώσεις που παρουσιάζει σήμερα το σύστημα. Κατ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι στρεβλώσεις στην οικονομία αποτελούν το μεγάλο βαρίδι. Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας ανέκαθεν είχαν σχέση με το μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας . Τα κατά καιρούς… παραμύθια με την επίκληση εθνικών θεμάτων ή άλλων… συνθημάτων ήταν απλά στάχτη στα μάτια του πόπολου από τους εμπλεκόμενους στα πολιτικά δρώμενα.
Τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο όπου τα… παραμύθια αυτά πρέπει να τελειώσουν. Οι εταίροι μας (ορθότατα κατά τον γράφοντα) έχουν καταλάβει ότι τόσα χρόνια τους… δουλεύαμε και έχουν πάρει την κατάσταση στα χέρια τους. Γνωρίζουν το καθεστώς προστασίας των συνδικαλιστών σε πολλές ΔΕΚΟ που πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν καθώς και τους πολιτικούς προστάτες τους. Και μιλάμε για μια διαχρονική κατάσταση, η οποία πρέπει να τελειώσει. Γιατί πρέπει να τελειώσει Γιατί πολύ απλά, η έξοδος του κράτους από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και η προσέλκυση μεγάλων ξένων παικτών της διεθνούς αγοράς, θα αποτελέσει τον καταλύτη για την προσέλκυση πακτωλού κεφαλαίων στο σύνολο της οικονομίας.
Η είσοδος του κολοσσού της FRAPORT στα 14 περιφερειακά αεροδρόμια, η εκχώρηση ποσοστού και του μάνατζμεντ των λιμανιών σε ξένους, η είσοδος ενός ισχυρού παίκτη στη ΔΕΗ ή στην ύδρευση, καθώς και η αξιοποίηση των αξιόλογων εκτάσεων που διαθέτει το Ελληνικό Δημόσιο, αποτελούν το… μυστικό για την απογείωση της οικονομίας. Όσοι ρίχνουν το… δόλωμα περί ξεπουλήματος πρέπει να μπουν στη θέση τους. Η αξία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων υποχωρεί συνεχώς όσο οι πολιτικές αποφάσεις επιδεινώνουν τη θέση της χώρας μας. Όταν παρθούν οι σωστές αποφάσεις και υπάρχει αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή τους τότε τα ελληνικά assets θα αρχίσουν να αποκτούν αξία και πάλι. Και επιπλέον, σε όσους αδαείς από το πόπολο έχει… ριζώσει μια τέτοια αντίληψη, ας λάβουν υπ’ όψιν τους ποια ήταν η αξία του ακινήτου τους πριν πέντε χρόνια και ποια είναι τώρα. Και το κυριότερο, αν μπορούν να βρουν αγοραστή…
Επί δεκαετίες τώρα σε αυτήν τη χώρα, οι περισσότεροι πολίτες εκπαιδεύτηκαν ώστε να αναζητούν μια θέση στο Δημόσιο και να δαιμονοποιούν την επένδυση και το κέρδος. Βλέπουμε τι έχει γίνει στις Σκουριές Χαλκιδικής. Και βλέπουμε και τη διεθνή εικόνα της χώρας στον χάρτη των επενδύσεων. Είμαστε σε χειρότερη θέση ακόμη και από εμπόλεμες χώρες της Αφρικής ή της Μέσης Ανατολής. Μας έχουν απαξιώσει όλοι δια της αδιαφορίας τους. Γιατί προφανώς βλέπουν ότι σε αυτήν τη χώρα εξακολουθούμε να είμαστε γελοίοι και ανόητοι. Έχουμε χρεοκοπήσει και εξακολουθούμε να ζούμε στον κόσμο μας. Βλέπουμε το δημόσιο χρέος να είναι διπλάσιο από το ΑΕΠ της χώρας, τους άνεργους να ανέρχονται στο ¼ του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας, κι όμως, εμείς τον χαβά μας. Εξακολουθούμε να είμαστε παγιδευμένοι στα δίχτυα του λαϊκισμού και της βλακείας. Και κάποια στιγμή πρέπει να μπει τέλος σε αυτήν την κατάσταση…
Η μόνη ελπίδα για να μπορέσει να ανακάμψει αυτή η χώρα είναι η ένταση των πιέσεων από τους εταίρους- δανειστές για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων. Πρέπει να καταλάβουν κάποιοι αφελείς ότι όσο κοροϊδεύουμε m διεθνή κοινότητα, τόσο λιγότερους επενδυτές και τόσο λιγότερο ποιοτικά κεφάλαια θα προσελκύουμε. Δεν έχουμε καταλάβει ότι το πρόβλημα είμαστε εμείς και όχι οι άλλοι. Αν θέλουμε να ανακάμψουμε μια ώρα αρχύτερα πρέπει να τελειώσει το καλαμπούρι περί… ξεπουλήματος και να εργαστούν όλοι για την προσέλκυση των μεγαλύτερων επενδυτικών ομίλων του κόσμου. Θα είναι τιμή για τη χώρα μας και ταυτόχρονα μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργηθούν μαζικά χιλιάδες θέσεις εργασίας. Γιατί στην οικονομική επιστήμη το ζητούμενο είναι οι άνθρωποι. Γιατί ο εργαζόμενος είναι αυτός ο οποίος κρύβεται πίσω από τους αριθμούς μιας οικονομίας. Χωρίς τον άνθρωπο όλα είναι μηδέν. Και επειδή λοιπόν, πρέπει να καταλάβουμε ότι με τα μυαλά που έχουμε θα είναι μηδέν και οι επενδύσεις, άντε να συμμαζευτούμε λιγάκι, άντε να σοβαρευτούμε, μπας και γυρίσει ο… τροχός. Γιατί αυτό το τελευταίο είναι καθαρά στο χέρι μας. Ας αποβάλουμε τα κόμπλεξ περί ξεπουλήματος και ας… ξεστραβωθούμε για να δούμε πώς γίνονται οι επενδύσεις και πώς δημιουργούνται οι θέσεις εργασίας. Βεβαίως, αυτό το τελευταίο προϋποθέτει ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γνώση του αντικειμένου και έχουν εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα ή έστω έχουν πάρει μυρωδιά…
[ΠΗΓΗ: ΑΞΙΑ, του Λουκά Γεωργιάδη,14/11/2015]