«[…] Όσες αναδυόμενες οικονομίες βαρύνονται από υψηλά χρέη σε δολάρια, ενδεχομένως να στρέψουν το βλέμμα τους σε πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία, προκειμένου να εξασφαλίσουν ρευστότητα»
Ένας από τους λόγους που η τιμή του πολύτιμου μετάλλου έχει αυξηθεί είναι η προοδευτικά αυξανόμενη ανησυχία ότι η επίδραση της νόσου Covid-19 στο οικονομικό γίγνεσθαι έχει υποτιμηθεί σημαντικά.
Τα τρισεκατομμύρια δολάρια που διοχετεύονται στην οικονομία τόσο από τις Κεντρικές Τράπεζες, όσο και από τις κυβερνήσεις, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, υπονομεύουν υπόκωφα την αξία των νομισμάτων τους, οδηγώντας σε άνοδο τις τιμές των σκληρών assets όπως είναι ο χρυσός.
Οι επενδυτές θεωρούν τον χρυσό σαν το αντικειμενικό μέσο αποθήκευσης αξίας με δημοφιλή μέσα τοποθέτησης είτε τα συνδεδεμένα με τον χρυσό ETFs είτε τις εταιρείες εξόρυξης.
Όσον αφορά τις τελευταίες, πρόσφατα έπεσε στην αντίληψη της στήλης μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση του Marin Katusa, διαχειριστή και συγγραφέα του μπεστ σέλερ των New York Times «The Colder War».
Σύμφωνα με τον Katusa, επειδή ακριβώς ο χρυσός θα παίξει για αρκετές χώρες του αναδυόμενου κόσμου έναν δραματικά αυξανόμενο ρόλο εν μέσω της πανδημίας, υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι για τα εκτός συνόρων ορυχεία των εταιρειών εξόρυξης χρυσού.
Ο διαχειριστής υποστηρίζει-και όχι αδίκως- ότι όσες αναδυόμενες οικονομίες βαρύνονται από υψηλά χρέη σε δολάρια, ενδεχομένως να στρέψουν το βλέμμα τους σε πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία, προκειμένου να εξασφαλίσουν ρευστότητα.
Τι σημαίνει αυτό για εταιρείες των ΗΠΑ, του Καναδά -και όχι μόνο – που έχουν ορυχεία σε χώρες όπως το Μάλι, η Μαυριτανία ή η Ρωσία;
Ότι δεν αποκλείεται στο μέλλον να βρεθούν αντιμέτωπες με αύξηση των δικαιωμάτων των χωρών αυτών επί των αποθεμάτων χρυσού των ορυχείων τους, ή με αύξηση των φόρων, ή ακόμη και με ενδεχόμενη κρατικοποίηση των ορυχείων τους.
Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εφιαλτικό για εταιρείες που έχουν σχεδόν το σύνολο της παραγωγής τους σε χώρες του αναδυόμενου κόσμου.
Ο ρόλος της Fed
Ο Katusa, συνδέει μάλιστα το παραπάνω σενάριο με τις γραμμές ανταλλαγής νομισμάτων που έχει συνάψει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ με διάφορες χώρες, τις οποίες και διεξοδικά έχουμε παρουσιάσει σαν στήλη.
Η Fed όμως αποφάσισε να ανοίξει γραμμές μόνο για όσες χώρες θεωρούν οι ΗΠΑ συμμάχους και οι οποίες έχουν αποδεχθεί τους όρους και τις προϋποθέσεις της Fed ώστε να μπορέσουν να αντλήσουν από αυτήν κεφάλαια.
Αν οι εταιρείες εξόρυξης χρυσού έχουν ορυχεία σε χώρες που υπάρχει η άνωθεν σχέση εξάρτησης, δεν έχουν πολλούς λόγους να ανησυχούν, καθώς οι κυβερνήσεις δεν θα διακινδύνευαν να διαταράξουν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ ταλαιπωρώντας αμερικανικές επιχειρήσεις.
Τι γίνεται όμως με τα ορυχεία εξόρυξης σε χώρες, οι οποίες δεν διαθέτουν σχέση εξάρτησης μέσω των γραμμών ανταλλαγής νομισμάτων με τη Fed;
Ποιος εγγυάται ότι, αν η οικονομική δραστηριότητα επιβαρυνθεί περαιτέρω λόγω της πανδημίας, οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών δεν θα επιβαρύνουν ποικιλοτρόπως τις εταιρείες εξόρυξης χρυσού;
Ο ενδεχόμενος κίνδυνος αφορά ένα μεγάλο ποσοστό της παραγωγής χρυσού.
Σκεφτείτε τo εξής: To 2019 οι κορυφαίοι παραγωγοί χρυσού εξόρυξαν περίπου 75 εκατ. ουγγιές του πολύτιμου μετάλλου, με τα δύο τρίτα αυτών να προέρχονται από χώρες που δεν έχουν γραμμές ανταλλαγής δολαρίων με τις ΗΠΑ.
Αν λοιπόν οι κυβερνήσεις αποφασίσουν, είτε να αυξήσουν την τιμή των δικαιωμάτων που καταβάλλουν οι εταιρείες επί των αποθεμάτων τους, είτε να θέσουν ελέγχους στην εξαγωγή δολαρίων από τη χώρα, είτε ακόμα και να προχωρήσουν σε κρατικοποιήσεις προκειμένου να καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες, πολλές εταιρείες εξόρυξης θα έχουν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα να αντιμετωπίσουν.
Προειδοποιήσεις με νόημα από το ΔΝΤ
Η επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Γκίτα Γκόπινατ και ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Υποθέσεων του Ταμείου Βίτορ Γκασπάρ, σε πρόσφατο άρθρο τους με τίτλο: «Δημοσιονομικές πολιτικές για έναν μετασχηματισμένο κόσμο» τόνισαν ότι καθώς πολλές θέσεις εργασίας θα καταστραφούν από την κρίση, «θα είναι αναγκαίο να διευκολυνθεί η μεταφορά πόρων από τομείς που είναι πιθανόν να συρρικνωθούν μόνιμα, όπως των αερομεταφορών, σε τομείς που θα αναπτυχθούν, όπως των ψηφιακών υπηρεσιών».
Το πιο ενδιαφέρον όμως σημείο του άρθρου είναι η αναφορά στην ανάγκη να γίνει διάκριση μεταξύ των εταιρειών που δεν έχουν ρευστότητα αλλά είναι αξιόχρεες και αυτών που δεν είναι αξιόχρεες.
Οι συντάκτες του άρθρου επισήμαναν με νόημα ότι «οι κυβερνήσεις θα πρέπει να λάβουν περαιτέρω μέτρα, όπως να χρησιμοποιήσουν μετατρέψιμα ομόλογα και να χορηγήσουν μετοχικό κεφάλαιο, ή ακόμη και να εθνικοποιήσουν προσωρινά στρατηγικές και συστημικές εταιρείες…Πολλές χώρες θα χρειαστεί, επίσης, να λάβουν γρήγορες και αποφασιστικές δράσεις για να βελτιώσουν τους νομοθετημένους μηχανισμούς για την επίλυση του υπερβάλλοντος χρέους και την αποτροπή μακροπρόθεσμων οικονομικών πληγών». Ο νοών νοείτω…
[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, της Μαίρης Βενέτη, 14/7/2020]