Το «Χρυσό Δάσος» / «Forest of Gold» του Στρατή Βογιατζή θα προβληθεί στη Θεσσαλονίκη στις 15 και 17 Μαρτίου 2014 στα πλαίσια του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η υπόθεση γνωστή σε όσους ασχολούνται με το θέμα: Σ’ ένα αρχέγονο δάσος [που έχουμε πει επανειλημμένως δεν είναι αρχέγονο, αλλά πρεμνοφυές διαχειριζόμενο], μια πολυεθνική ξεκινά έργα εξόρυξης χρυσού [που δεν ξεκινά, διότι εξόρυξη γινόταν εδώ πριν ακόμα και από το… αρχέγονο δάσος…]. Ένας αγρότης, ο τελευταίος κάτοικος του δάσους [δηλαδή ζούσε πολύς κόσμος μέσα στο δάσος;], αρνείται να εγκαταλείψει την πατρογονική του γη. Μια άνιση μάχη σ’ ένα χρυσό δάσος [ναι, η άνιση μάχη της παραπληροφόρησης και του αληθινού κόσμου…].
Ο τελευταίος των Μοϊκανών Γιώργος Καλύβας, όπως διαβάζω, δεν έχει κάνει οικογένεια, αλλά έχει κάνει δέντρα… Ζει μέσα στο δάσος δουλεύοντας ένα κτήμα, όπου έχει βάλει καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μελίσσια… Το σπίτι του βρίσκεται δίπλα εκεί που προβλέπεται να χτιστεί το ένα απ’ τα φράγματα εναπόθεσης των τελμάτων της επένδυσης. Η εταιρεία του προσέφερε αποζημίωση για να πουλήσει τη γη του και αυτός δεν δέχεται, αναφαίρετο δικαίωμά του. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί το Παρατηρητήριο και το αντιεξορυκτικό κίνημα τον έχει κάνει σημαία του, και γιατί θα γίνει και ντοκιμαντέρ; Τι ακριβώς προβάλλει το ντοκιμαντέρ; Το πείσμα ενός ανθρώπου να μην αλλάξει τη ζωή του; Φοβερό θέμα… Γιατί δεν γυρίστηκε κανένα ντοκιμαντέρ με τις χιλιάδες απολυμένους που η ζωή τους άλλαξε άρδην και μάλιστα χωρίς κανένας να τους προσφέρει την επιλογή της αποζημίωσης; Α… Δεν είναι πιασάρικο το θέμα, έτσι; Κρίμα Στρατή Βογιατζή, διότι ο «τυφλός ψαράς» είχε μιλήσει στην καρδιά μας…