Τι συμβαίνει λοιπόν αίφνης στα media; Σε έναν καταιγισμό ανακοινώσεων, αναρτήσεων, συνεντεύξεων –αλλά και εκδηλώσεων–, ανακινείται ένα παλιό αλλά γνώριμο θέμα: Ο διωγμός των «αθώων αγωνιστών» από την «κατευθυνόμενη» ελληνική δικαιοσύνη. Ξαφνικά σταμάτησαν οι καθημερινές αναρτήσεις για το «αρχέγονο» δάσος που «καταστρέφουν οι άπληστοι χρυσοθήρες» και άρχισαν οι δηλώσεις δικηγόρων τύπου Κυρίτση και Αδαμίδη για τον άδικο διωγμό των πελατών τους, για παράνομες λήψεις DNA, για προσπάθειες να συνδεθούν οι υποθέσεις Σκουριές και Κάκαβος… μέχρι την εκπομπή του Τράγκα έφτασε το θέμα…
Και χαράς ευαγγέλια για τους λάτρεις του ντοκιμαντέρ: Οι «Σταγώνες» της Νέλλης Ψαρρού προβάλλονται παντού, το The Battle for Skouries του Yiannis Baboulias αρχίζει σε 16 μέρες (αν βρεθούν οι υπόλοιποι χορηγοί) και το «Χρυσό Δάσος» του Στρατή Βογιατζή κάνει πρεμιέρα το Σάββατο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης…
Παράλληλα ο Καλύβας έγινε πιο γνωστός και από τον Βασιλάκη Καΐλα… Τόσο δράμα, τόσο κλάμα, τόσο καημός πια… Φτάνει πια! Όχι άλλο κάρβουνο! Αν ξαναδιαβάσω άλλη μια δακρύβρεχτη συνέντευξη του Καλύβα με δέντρα, πουλάκια και αγριογούρουνα, θα αυτοπυρποληθώ…
Για το έργο τσιμουδιά, εδώ και πολλές ημέρες… Το θέμα γύρισε στις διώξεις και στην αντιμετώπιση από τη δικαιοσύνη. Και για τους «ακτιβιστές» που κάθε μέρα παρά μέρα πάνε και πετάνε πέτρες ή βρίζουν στα εργοτάξια, κουβέντα, ούτε η Αυγή, ούτε η Εφημερίδα των Συντακτών, ούτε η Ελευθεροτυπία… Τι έγινε λαλίστατε Σάκη Αποστολάκη; Νίκο Φωτόπουλε; Ντίνα Δασκαλοπούλου; Σε συγκεκριμένα θέματα σας τρώει η γάτα τη γλώσσα μου φαίνεται… Επιλεκτική δημοσιογραφία λέγεται αυτό το σύνδρομο…