Καιρό είχαμε να γελάσουμε… Και να, επανέρχεται ο επίτιμος Σαράντης με το άρθρο του «Ο Αριστοτέλης, οι Κένταυροι και ο κανόνας της ζούγκλας» στο antigold.org, να μας διασκεδάσει…
Τι μας λέει ο επίτιμος αυτή τη φορά; Πως μπορούμε να γίνουμε Πήλιο!!! Απλά εδώ δεν έχουμε βιωτικό και μορφωτικό επίπεδο όπως στο Πήλιο, γι αυτό δεν ευημερούμε…
Μετά, μας λέει πως η άνθιση των χωριών του Πηλίου, βασισμένη μόνο στην απασχόληση των κατοίκων τους με την αγροτική οικονομία, τον τουρισμό και την δασοκομία, καθόλου δε με τη μεταλλεία, είναι ένα πρώτης τάξης ζωντανό παράδειγμα για το πως ορεινά χωριά μπορούν όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά και να αναπτυχθούν υποδειγματικά.
Επίτιμε, συγκρίνεις τη Λούτσα με την βούρτσα, πράγματα καθόλου συναφή μεταξύ τους… Κοίτα που είναι το Πήλιο, και που το Στρατωνικό… Κοίτα οδικό δίκτυο, πρόσβαση… Στο Πήλιο έχουν οργανωθεί και ζουν με τον τουρισμό εδώ και δεκαετίες… Μην μπούμε σε άλλες συζητήσεις…, όπως αν ανέβεις το χειμώνα (όχι Χριστούγεννα και γιορτές) σε χωριά όπως οι Μηλιές, η Βυζίτσα, κ.ά., πόσους μόνιμους κατοίκους θα βρεις… Οι περισσότεροι ζουν στο Βόλο ή αλλού και έχουν άλλες δουλειές…
Επίσης δεν είναι ανάγκη να προσβάλλεις τους μεταλλωρύχους κάνοντας μάθημα για το αν «η επιβίωση προηγείται της ηθικής, προηγείται της ιδεολογίας, προηγείται της αξιοπρέπειας»… Πιθανότατα δεν έχεις βρεθεί σε παρόμοια θέση, και ειλικρινά δεν σου το έυχομαι…
Για όσους (αμετανόητους) έχουν όρεξη να διαβάσουν επίτιμο, εδώ….