Διαβάζω το «ακόμα-ένα-δακρύβρεκτο-οδοιπορικό-στον-Κάκαβο» που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών και βέβαια αναρτήθηκε και στο Παρατηρητήριο, και παρατηρώ ότι… ξεχειλίζει από:
Αντικειμενικότητα:
«[…] το αλυσοπρίονο της «ανάπτυξης» δεν κάνει διακρίσεις. Το ίδιο, δυστυχώς, ισχύει για το αρσενικό και το κυάνιο. Η εξίσωση είναι απλή – το χρυσάφι φεύγει, τα δηλητήρια ποτέ». (Άντε πάλι το κυάνιο)….
Επιστημονικές ανακαλύψεις: Πρώτη επικοινωνία ανθρώπου με… λειχήνα!!!
«[…]… Εγώ γυρίζω τον φακό σε μια μικροσκοπική λειχήνα, γραπωμένη στο γυμνό κλαρί μιας οξιάς. Της κλείνω με το μυαλό μου ραντεβού – θα ‘ναι άραγε εδώ το καλοκαίρι;
Λογοτεχνία
«[…] Κι όλα αυτά τα υπέροχα χρυσοκόκκινα φύλλα, πυκνό χαλί κάτω από τα πόδια μας, θα βρουν του χρόνου δέντρα να στολίσουν;»
Κοινωνικά μηνύματα
«[…]… “Μα καλά, όλοι αυτοί οι ντόπιοι υπάλληλοι του Μπόμπολα δεν νοιάζονται για το βουνό, για το τι νερό θα πίνουν αύριο τα παιδιά τους”; – ρωτάω αφελώς τους (Ιερισσιώτες) οδηγούς μας. “Μπα, μου λένε, δουλειά να έχουν τους νοιάζει, το παραδάκι να πέφτει”…».
Καλά, εσείς τα γράφετε… Ποιοι τα διαβάζουν;